...μη νοιάζεσαι...

Πόσες φορές έχω πει αυτήν τη φράση στη ζωή μου? Πόσες φορές δεν έχω κάνει τα πάντα για να την κάνω αληθινή? Πόσες φορές δεν κοίταξα ένα κουρασμένο θλιμμένο πρόσωπο...ανδρικό, γυναικείο....και είπα ....εγώ είμαι εδώ...μη νοιάζεσαι....
Πόσες ατελείωτες...χιλιάδες φορές βγήκε αυτή η φράση από τα χείλη μου ...?
Πότε θα με κοιτάξει και μένα κάποιος στα μάτια έστω μια φορά, θα δει όλη μου την κούραση, την απόγνωση και την κραυγή βοήθειας που ουρλιάζει η ψυχή μου και θα πει και σε μενα.....εγώ είμαι εδώ...μη νοιάζεσαι....?
Θα γίνει ποτέ αυτό? Θα συμβεί? Θα το ζήσω άραγε ποτέ εγώ αυτό?

η χριστουγεννιάτικη γιορτή

Εχθές είχαμε τη χριστουγεννιάτικη γιορτή σου...
Η τελευταία χριστουγεννιάτικη γιορτή σαν νήπιο. Από του χρόνου δημοτικό...και ο Θεός Βοηθός...!
Μεγάλωσες τόσο πολύ....που ειναι εκείνο το ντροπαλό άγοράκι που κρυβόταν στην τελευταία σειρά για να μη φαίνεται? Που ειναι εκείνο το αγοράκι που σε όλη τη γιορτή με έψαχνε με το βλέμμα του για να βρει κουράγιο να συνεχίσει το ποιήμα του και να κάτσει στη σκηνή?
Αγάπη μου...έγινες αντράκι πια....πόσο δυνατά είπες το ποίημα σου...και πόσο πολύ μέ έψαξες...οχι για να παρεις κουράγιο ...αλλά για να μου δειξεις με περηφάνια ότι δεν ειχες ξεχάσει ούτε λέξη....Και την ώρα του τραγουδιού και του χορού...εκεί που ήσουνα στην πρώτη γραμμή και χόρευες και τραγουδούσες τόοοσο δυνατά και ήσουνα τόσο μα τόσο χαρούμενος και ευτυχισμένος....και χαμογελούσες και μου έγνεφες κάθε φορά που το βλέμμα σου έπεφτε πάνω μου....
Μωρό μου γλυκο...πόσο πολύ έχεις μεγαλώσει....και πόσο αξιόλογος γίνεσαι ....
Να είσαι πάντα καλά αγάπη μου! Γερός και δυνατός!

Χρόνια πολλά Νικολάκη!

Χρόνια πολλά μικρέ μου Νικολάκη! Να είσαι πάντα γερός, ευτυχισμένος και επιτυχημένος!
Να μη δεις ποτέ μεγάλες πληγές και να μη νοιώσεις ποτέ μεγάλες στεναχώριες!
Η ζωή σου να κυλάει ομαλά και γάργαρα σαν το νεράκι στα ποταμάκια που τόσο σου αρέσει να βλέπεις και να είσαι πάντα χαμογελαστός και χαρούμενος, όπως είσαι τώρα!
Χρόνια πολλά αγάπη μου, να ζήσεις 1000 καλά χρόνια και εγώ να σε βλέπω και να σε καμαρώνω!

Σ'αγαπώ πολύ
η μαμά σου

Ετσι απλά για καλή εβδομάδα....

Είπα να γράψω...συνήθως μου αρέσει να σας διαβάζω...και καμιά φορά να μιλάω μόνη μου συμφωνόντας, διαφωνόντας, χαμογελώντας ή και μένοντας στεναχωρημένη και μελαγχολική με όσα διαβάζω.
Άλλες φορες μου αρέσει να σχολιάζω κάποια από αυτά που λέτε.
Σπάνια τον τελευταίο καιρό έχω την επιθυμία να γράψω κάτι και εγώ....Ισως γιατι αν δεν έχεις να πεις κάτι, είναι καλύτερο να σιωπάς.
Ή ισως όταν έχεις να πεις πολλά και το κεφάλι σου βουίζει και δεν ξέρεις από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις....είναι πάλι καλύτερα να σιωπάς....
Σήμερα είπα να σπάσω τη σιωπή μου και να ευχηθώ απλά σε όλους καλή εβδομάδα και καλό κουράγιο με όλα αυτά που παίζουν τέννις στο κεφάλι μας καθημερινά.
Ίσως μια μερα να έχω και εγώ κάτι να γράψω, κάτι που δε θα σας μιζεριάσει, δε θα σας γεμίσει θλίψη την ψυχή αλλά θα σας κάνει να γελάσετε.....
θα είναι τότε που θα έχω καταφέρει να χαμογελάσει και εγώ...όχι μόνο με τα χείλη μου αλλά με την καρδιά μου.
Πολλές καλησπέρες και καλή εβδομάδα σε όλους!

Η μεγάλη απόφαση

πόσο πολύ με πεθαινεις. ποσο πολυ με πληγώνεις και με σμπαραλιάζεις και δεν αφήνεις ίχνος αυτοσεβασμού και αυτοεκτίμησης μέσα μου. Πόσο πολύ με κάνεις να σιχαίνομαι και να μισώ τον εαυτό μου και εσενα ταυτοχρονα. Πως ειναι δυνατόν να μην υπάρχουν πια λεξεις για να μιλήσει ο ένας στον άλλον? Να έχουν ειπωθεί όλα και να έχουν αναλυθεί όλα και ακόμα να μην έχουμε καταφέρει να δουμε αχτίδα φωτός στο τούνελ της ζωής μας?
Πως ειναι δυνατόν να αρρωσταίνω κάθε φορά που παω να σου μιλήσω από τα πιο απλά μέχρι τα πιο δύσκολα? Γιατί με κάνεις και μας σιχαίνομαι? Γιατί ενω καταλαβαίνω ότι δεν κάνουμε μαζί δεν αποφασίζω να σε διώξω να λυτρωθουμε και οι 2?
Γιατί δεν με διώχνεις εσυ? Οχι όπως το κάνεις πάντα, πανω στον καυγα και οταν συναινώ να πισωγυρίζεις, αλλά απλά με τη μια, ουσιαστικά, τ ε λ ε σ ι δ ι κ α !
Πότε θα πάρουμε πια αυτην την αποφαση για να μπορέσουμε και οι 2 να λυτρωθούμε και να ξαναγελάσουμε? να γελάσει η ψυχή μας και οχι τα χείλη μας.....ποτε?

Πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο!

Διάλογος το προηγούμενο βράδι:
- τελικά μαμά σήμερα θα πάω σχολείο?
- αύριο
- το σήμερα ειναι αύριο?
- το σήμερα ειναι σημερα και το αύριο είναι όταν ξυπνήσουμε
- αααα δηλαδή το αυριο ειναι σήμερα, μαλιστα.
- (-)
- μαμα...δε θελω να παω σχολείο
- γιατί μωρό μου?
- γιατί μενω πολλές ώρες, γιατί οι κυρίες με βαζουν τιμωρία όταν ειμαι κακό παιδί, γιατι ....γιατί....γιατι δε θελω
- αυτοί δεν ειναι λόγοι να μην πας σχολείο, έλα να τα φτιάξουμέ όλα, δεν θα νοιώθεις ότι μενεις πολλές ώρες γιατι θα περνάς τοσο γρήγορα που οι ώρες θα παιρνάνε νεράκι, δεν θα μπαίνεις τιμωρία γιατι θα είσαι καλό παιδί και δεν θα υπάρχει λόγος να σε βαζει κανεις τιμωρία.
- ναι ρε μαμα αλλα δεν ειναι μονο αυτά....
- τι άλλο είναι μωρό μου?
- να έγω στο σχολείο...ξερεις......κλαιω για σένα γιατί σου λειπω...γι' αυτό δε θελω να παω...καταλαβες?

Καλή αρχή Νικολάκη μου! Καλή πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο!

Γεια σας!

Γεια σε ολους! Σας διαβαζω εδώ και καιρό, από το blogs.gr ακόμα και ήθελα εδώ και πολύ καιρό να γίνω μελος της παρεας σας. Απλά πάντα όταν έπαιρνα την αποφαση να το κανω αυτό, κατι συνεβαινε σε εμενα ή σε εσας και έπρεπε να περιμενω.
Να είστε καλα!