υποχωρώ

ναι, τελικά αυτή είναι η λύση...να κάνεις εσύ πίσω...να μπείς σε κατάσταση υστερίας και να αφήσεις τον άλλον να πάρει το παιχνίδι της ζωής στα χέρια του.
Και αν αποτύχει? και αν δεν μπορέσει να τα βγάλει πέρα και τον πάρει η μεγάλη χιονοστοιβάδα που λέγεται ζωή από κάτω? και αν φύγει, τρεξει και φύγει για να σωθεί?
Ας αποτύχει, ας συντριβεί, ας φύγει!
Αν αυτό πρέπει να γίνει, ας γίνει.....και που κρατάς τον άλλον από τα μαλλιά και δεν τον αφήνεις να τσακιστεί, τι νομίζεις ότι κάνεις? παρατείνεις την πτώση απλά μέχρι να σου μείνουν οι τούφες του στα χέρια και να τον δεις να χάνεται.
Κουράστηκα....τι λέξη και αυτή...τι πολυτέλεια να μπορείς να τη λές και να αφήνεσαι σε αυτήν...Πόσο καιρό έχω να νοιώσω αυτήν την πολυτέλεια? πόσο καιρό έχω να αφεθώ στην παραιτηση? πόσο πολύ το χρειάζομαι? Υποχωρώ λοιπόν....υποχωρώ και περιμένω....περιμένω το μεγάλο θαύμα που λέγεται ..άλλος έχει πια τα ηνία και όπου πάμε.....
Όπου και αν βγάλει αυτό! Χειρότερα από το τώρα δεν μπορεί να είναι...δε γίνεται να είναι ...καλύτερα? κανείς δεν ξέρει...ο χρόνος θα δείξει, πάντα αυτός δείχνει...και εμείς απλοί παρατηρητές του.

χ ά ο ς

Είναι κάτι μέρες που τίποτα, μα τίποτα δε φαίνεται σωστό. Κάθε σου λέξη, κάθε σου κίνηση φαίνεται λάθος, γιατί μπαίνεις κάτω από το μικροσκόπιο του καθενός και απλά τα βλέπεις όλα μέσα από τη δική του οπτική. Και φυσικά δε γίνεται να συμβιβάσεις τα ασυμβίβαστα και όλες οι πράξεις σου να είναι ακέραιες και αρεστές από όλους.
Ο ένας θεωρεί αυτό σωστό...ο άλλος το άλλο.....ο ένας πιστεύει αυτό...ο άλλος το άλλο....και κανείς δε συμφωνεί με κανέναν....και εσύ εκεί στη μέση της δίνης να προσπαθείς να βγάλεις άκρη....να προσπαθείς να συμβιβάσεις τα ασυμβίβαστα...΄γίνεται αυτό? δε γίνεται...πως να ειναι όλι ευχαριστημένοι? πως να συμβιβάσεις τα πάντα μεταξύ τους και να κάνεις αυτό που πρέπει ?
Λογικά θα πέσεις σε λάθη...λογικά θα πέσεις σε αντιφάσεις...λογικά θα μπερδευτείς.....λογικά θα σκουντουφλήσεις και θα πέσεις κάτω.....τι να πω...δεν ξέρω....ειλικρινά......χάος μέσα στο μυαλό μου...χάος και ποιος θα με ξεμπλέξει δεν ξέρω τελικά.....νοιώθω σαν να ακροβατώ σε ένα τεντωμένο σκοινί, το οποίο όπου ναναι θα με ρίξει κάτω....η ερώτηση είναι, τα πράγματα θα είναι πιο άσχημα μετά την πτώση ή ήδη είναι πολύ άσχημα τώρα, οπότε η πτώση θα είναι στην ουσία η λύτρωση?