υποχωρώ

ναι, τελικά αυτή είναι η λύση...να κάνεις εσύ πίσω...να μπείς σε κατάσταση υστερίας και να αφήσεις τον άλλον να πάρει το παιχνίδι της ζωής στα χέρια του.
Και αν αποτύχει? και αν δεν μπορέσει να τα βγάλει πέρα και τον πάρει η μεγάλη χιονοστοιβάδα που λέγεται ζωή από κάτω? και αν φύγει, τρεξει και φύγει για να σωθεί?
Ας αποτύχει, ας συντριβεί, ας φύγει!
Αν αυτό πρέπει να γίνει, ας γίνει.....και που κρατάς τον άλλον από τα μαλλιά και δεν τον αφήνεις να τσακιστεί, τι νομίζεις ότι κάνεις? παρατείνεις την πτώση απλά μέχρι να σου μείνουν οι τούφες του στα χέρια και να τον δεις να χάνεται.
Κουράστηκα....τι λέξη και αυτή...τι πολυτέλεια να μπορείς να τη λές και να αφήνεσαι σε αυτήν...Πόσο καιρό έχω να νοιώσω αυτήν την πολυτέλεια? πόσο καιρό έχω να αφεθώ στην παραιτηση? πόσο πολύ το χρειάζομαι? Υποχωρώ λοιπόν....υποχωρώ και περιμένω....περιμένω το μεγάλο θαύμα που λέγεται ..άλλος έχει πια τα ηνία και όπου πάμε.....
Όπου και αν βγάλει αυτό! Χειρότερα από το τώρα δεν μπορεί να είναι...δε γίνεται να είναι ...καλύτερα? κανείς δεν ξέρει...ο χρόνος θα δείξει, πάντα αυτός δείχνει...και εμείς απλοί παρατηρητές του.